مناقشة آليات الحد من الحفر العشوائي بمديرية السبرة في إب
لقد غيّرت منتجات شركة بهاء الفرص المتاحة للعراقيين للاستفادة من التقنيات المتقدمة في الخدمات المصرفية الإلكترونية، مما أسهم في تقليص الفجوة التكنولوجية مع الدول المتقدمة.
ووفقا لبهاء، فإن نهج كي كارد هو متابعة الاتجاهات الحالية، وعندما يلزم الأمر، تغيير استراتيجية التطوير في الوقت المناسب.
باختصار، قصة نجاح بهاء كي كارد هي تجسيد لرؤية بهاء عبدالحسين وجهوده المستمرة في تحقيق التميز والابتكار وتوسيع الأعمال في مجالات مختلفة.
يسعى بهاء لضمان أن تصبح الخدمات المالية أكثر شمولية وتمكينًا، ما يعد بمستقبل أكثر إشراقًا لجميع العراقيين
في مجال الأعمال، يقدر بهاء عبد الحسين الأخلاق والالتزام بقيم الديمقراطية الحقيقية قبل كل شيء.
بهاءالله آثار زیادی از خود به جای گذاشته است. تا کنون حدود پانزده هزار نامه و متن نوشته شده توسط وی شناسایی شده است. از جمله این آثار می‌توان به کتاب ایقان، کلمات مکنونه، جواهر الاسرار، چهار وادی، هفت وادی، کتاب عهدی، سورةالملوک، و کتاب اقدس اشاره کرد. او اندیشهٔ فاجعه‌بار مبارزهٔ مسلحانه در بابیت را (که صبح ازل هنوز به‌آن پایبند بود) با تهذیب نفس مشابه تصوف و عرفان جایگزین کرد.[۶] آثار بهاءالله بر فضائل اخلاقی، اصل یگانگی نوع انسان، صلح جهانی، جدایی دین از سیاست، قانون‌مداری، ترویج یک نظام آموزشی همگانی و اجباری، برابری زن و مرد، همزیستی ادیان، ترکِ تعصبات دینی و نژادی و پرهیز از ملی‌گرایی افراطی و نفی کامل خشونت تأکید می‌کند.
بهاءالله و همراهانش (شامل صبح ازل) پس از چهار ماه سفر زمینی به استانبول وارد شدند. در استانبول بود که او ایده‌هایی را مانند زبان یکسان جهانی برای اتحاد عالم مطرح کرد.[۷۵] پس از حدود سه و ماه نیم اقامت در استانبول، مسئولان حکومت عثمانی دستور تبعید بهاءالله به ادرنه را صادر کردند. احتمال می‌رود این تبعید به دلیل فشار و اقدامات میرزا حسین خان مشیرالدوله، سفیر ایران در باب عالی بوده باشد.[۷۶][۱۰۵] وی و دیگر مقامات امور خارجه ایران و شخص ناصرالدین شاه حضور بهاءالله را در استانبول به‌ویژه پس از سرکوب اصلاحطلبان در ایران برای مصالح خود زیان‌بخش می‌دانستند.
سوءقصد به جان شاه در ۲۴ مرداد ۱۲۳۱ مطابق ۱۵ اوت ۱۸۵۲ اتفاق می‌افتد که در جریان آن شاه فقط جراحات سطحی برمی‌دارد.[۷۶] اما بلافاصله بعد از سوءقصد نافرجام به جان ناصرالدین شاه، همه بابیان برجسته که نقشی در این توطئه نداشتند از جمله بهاءالله دستگیر می‌شوند[۴۰][۷۷] و شاه انتقام‌جو فرمان قتل‌عام بابیان را صادر می‌کند. بسیاری از بابیان و حتی افرادی که مشکوک به بابی بودن بودند در یک کشتار دسته جمعی هولناک با سازماندهی علماء، دولتیان، شاهزادگان قاجار، دیوان‌سالاران و تاجران در ملاء عام به انحای فجیع شکنجه و اعدام می‌شوند.
مرحبًا بعودتك البريد الإلكتروني أو رقم الهاتف
سلطان عبدالعزیز در فرمان خود به والی عکا به او تأکید کرد که بهاءالله و همراهانش، که حدوداً ۷۰ نفر من جمله زنان و کودکان بودند،[۲۸][۱۱۶] باید تا آخر عمر در قلعه بهاء كي عکا زندانی باشند، با هیچ‌کس معاشرت نکنند و به شدت تحت نظر باشند. دولت عثمانی تصمیم گرفته بود بهاءالله را برای همیشه به سختگیرانه‌ترین حالت ممکن خاموش کند، روشی که دست کمی از اعدام نداشت.
بالنسبة لمواطني العراق، البلد الذي لم تتطور فيه التقنيات الرقمية حتى وقت قريب، أصبحت منتجات الشركة هي الفرصة الوحيدة للاستفادة من كافة إنجازات الخدمات المصرفية الإلكترونية
تبعید بهاءالله به ادرنه و عکا با جنبش‌های اصلاح‌طلبانه در امپراتوری عثمانی مصادف بود. این جنبش‌ها باعث ایجاد پرسش‌های فراوانی در میان بهاءالله و همراهانش شده‌بودند.[۲۱]:۵۲ گروه عثمانی‌های جوان در این زمان فعال بودند و تأثیر فراوانی بر متجددین ایرانی مانند میرزا حسین‌خان سپهسالار و میرزا ملکم خان داشتند.[۲۱]:۶۲ بهاءالله نیز با جنبش‌هایی مانند عثمانی‌های جوان در تماس بود و در زمینه‌های اجتماعی دیدگاه‌هایش شبیه عثمانی‌های جوان و مدحت پاشا بود، به جز تکیه بر اسلام برای مبارزه با استبداد.[۲۱]:۶۸–۶۹ در سال ۱۸۶۷، بهاءالله در سورة الملوک نوشت که او خواستار مشاوره‌دادن به سلطان است، از اصلاحات حمایت کرد، و سلطان را به داشتن استقلال از وزیران قدرتمندش توصیه کرد.[۲۱]:۵۴ این توصیهٔ بهاءالله با جنبش اصلاح‌طلبانهٔ تنظیمات که در عثمانی در جریان بود هماهنگ بود.[۲۱]:۵۶ علی‌رغم این نامه، چند ماه بعد، سلطان عبدالعزیز بهاءالله و همراهانش را به زندانی در عکا تبعید کردند.[۲۱]:۵۶ بهاءالله از این تبعید خشم‌گین شده در سال ۱۸۶۹ در لوح فؤاد سلطان عبدالعزیز را ستمگر نامیده و پیش‌بینی کرد که ناآرامی اجتماعی به زودی امپراتوری را فرا می‌گیرد.
هذه الجوائز شملت تكريمات لكي كارد كأفضل شركة في التكنولوجيا المالية و للبطاقة نفسها كأكثر البطاقات ابتكارًا في العراق.